Zitten en zweten

Daar liggen we dan. Op bed, met de airco op volle toeren en genietend van een of ander boeddhistisch lofgezang van een iets te luidruchtige jongeman op straat. We. Zijn. Kapot.

Zitten en zweten, dat hebben we de afgelopen wat, 30 uur (?), vooral vrij veel gedaan. De rit naar Dubai (6 uur) was een prima reisje, we waren er eigenlijk zo. Dankzij de films en de mensen die naast ons zaten, waren we al snel in de olie pompende Emiraten. De bijna vier uur aan wachttijd en de andere zes uur vliegen naar Bangkok vielen ons toch een stuk zwaarder. Slapen ging niet echt, omdat het de hele reis vanaf Dubai al zo licht was in het vliegtuig, terwijl het voor ons eigenlijk middenin de nacht was..

Eenmaal aangekomen in Bangkok (YES) hebben we heel soepel een taxi weten te regelen naar ons hotel. De lieve, oude taxichauffeur kon weinig Engels en vond bij elk woord dat we dan toch wisten te wisselen wel een mogelijkheid om hard en vrolijk te lachen. Dat deed ons wel goed. Langzaam naderden we de grote stad en het besef kwam steeds meer; 'we zijn aan de andere kant van de wereld'.

Eenmaal bij het hotel aangekomen, hebben we de taxichauffeur teveel betaald (hij vroeg teveel maar we hadden echt geen puf voor gedoe) en liet hij ons achter met de tassen, het warme Bangkok en ons hotel. Of wacht.. is dit wel ons hotel? O ja, toch wel gelukkig. Een iel Thais dametje begeleide ons naar de kamer en liet alles even zien. In het koelkastje wees ze naar wat flesjes. "Flee." Ze wees nog naar wat andere frisdranken en die waren "no flee." Niet gratis dus, ok dan!

Na wat broodnodige afkoeling onder de douche en even crashen op bed zijn we de straat op gegaan. We zitten om de hoek bij Khao San Road, het beroemde backpackersstraatje. Hier zijn we even doorheen gelopen. Wat ons vooral opviel waren alle mensen die iets wilden verkopen of ons wilden 'helpen'. Sommigen waren wel heel opdringerig en bleven achter ons aanlopen, wat wel het laatste was waar wij zin in hadden in de hitte en zonder energie. Uiteindelijk zijn we in een iets rustiger straatje bij een eettentje gaan zitten en hebben we groene curry en garnalensoep besteld. Met twee euro per gerecht en twee euro voor een biertje (670 ml!!) en een cocktail waren we prima tevreden.

Het was inmiddels zes uur 's avonds, maar de warmte en onze vermoeidheid maakten dat we toch maar weer terug naar het hotel zijn gegaan. Rai ligt nu al een tijdje vast te tukken en ik ga er zo ook maar aan geloven. 20:00 bedtijd for the win!
Ik kan nog steeds niet helemaal geloven dat we in Thailand zitten, maar wie weet komt dat nog.

Op naar onze eerste echte dag en alle avonturen die op ons wachten!

Liefs